دلم از دست این دنیا غمگینه

که صادق بودنم آخر همینه

دورنگی و دوریی کارما نیست

عجب عمری شده مهر و وفا نیست

رفیقان با رقیبانم نشستند

نمک خوردند ، نمکدان را شکستند

ای عشق به خدا دوری تو دشوار است

بی تو از گردش این ایام دلم بیزار است

بی تو ای مونس جان دل ز غمت می سوزد

دل افسرده من طالب یک دیدار است

در این دنیا چهار چیز از هم سیر نمیشن

زمین از باران

چشم از گناه

عاشق از معشوق

من از تو

ای دوست پایبند وفا بودم و هستم

والله که من اهل صفا بودم و هستم

دانی ز چه این دل به خودش می بالد

از اینکه فدای رفقا بودم و هستم

من الان بالای یه ساختمان بلند هستم

اکه همین الان نگی دوست دارم

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

از همون بالا با آسانسور میام پایین  خخخخخخخخخخ